Həmid Huseynov |
Birmənalı olaraq müharibənin əlehinəyəm. Bəli, mən dünyanın heç harasında müharibələrin olmasını istəmirəm. Çünki, müharibə yaxşı şey deyil. Müharibə güllə vıyıltısı, top uğultusu, qrad şaqqıltısı və bu səslərin nəticəsində can itgiləridi, qan selidi, insan bədəninin parçalara bölünüb, ətrafa səpələnməsidi. Müharibə vahimədi.... bu vahimədən uşaqların, qadınların hayqırtısı və gözyaşlarıdı. Son nəfəsini yanında verən insanların məkanıdı MÜHARİBƏ!!... Müharibədə insanlar davamlı affekt hala düşürlər, emosiyalar gərilir. Dəhşətdir MÜHARİBƏ! Və mən bu dəhşəti yaşamaq istəmirəm. İndiki məqamda olsa belə, əgər müharibənin əleyhinə olmağım, bunu istəməməyim, məni çoxunun gözündə “vətən xaini” edirsə, qoy mən “vətən xaini” olum. Ancaq, mən əminəm ki, mənim bu istəyim bəşəriyyət üçün ən ali və zəruri arzudur. Mən başa düşürəm ki, bunu istəməməklə müharibələri durdurmağa nail ola bilmərəm, amma, onun dəhşətlərini dərk və təsəvvür edə bildiyimdən müharibəni istəmədiyimi dilə gətirirəm. Nazim Hikmət: ”Müharibə qorxu və səfalətdən başqa heç nə vermir. Müharibə yandırar, yıxar, öldürər, yox edər” deyirdi. Elə B.Franklin də bu qənaətdə idi ki: “Yaxşı müharibə, pis sülh yoxdur”. Son vaxtlar isə müharibənin lazımsız, pis şey olduğu fikrini deyənləri çoxu söyür, dişlərini qıcayır, aqressiv davranışlarını gizlətmir.