 |
| Anar Rzalı |
Hələ bir nəfər də olsun sosial vəziyyəti pis gündə olan, amma eyni zamanda "Biz ölkədə qalıb sona kimi vuruşmalıyıq, demokratiyanı, cumhuriyyəti bərpa etməliyik" deyən adama rast gəlməmişəm. Bəlkə da axtarsan tapılar, amma çox nadir. Ölkədən gedənləri qınayıb "axıra kimi ölkədə qalmalıyıq" deyən vətənpərvər dostlarımızın hamısı Azərbaycan standartlarında ya yaxşı, ya da ortabab yaşayır. Mən burda heç bir tərəfi qınamıram. İnsan təbiət etibarı ilə sosial varlıqdır və bütün bunlar insanın keyfiyyətli olub-olmamasından asılı olmayaraq instinktiv bir şeydi. Şərait normal olandan sonra əlbəttə əksəriyyətin ilk seçimi öz dostlarının ətrafında-ölkəsində qalmaq olur. Olmayanda isə həyata 1 dəfə gələn vətəndaş bütün ömrünü sonuna kimi sürünərək mübarizəyə həsr etmək məcburiyyətində deyil. Ələlxüsus da ki, qarşıda heç bir işıq görsənmirsə. Bəs bu lənətəgəlmiş işıq niyə görsənmir? Bu "Qaramolla" Anar niyə bu qədər pessimistdir?...
